Ustawa z dnia 25 czerwca 2015 r. o leczeniu niepłodności dopuszcza dwa rodzaje dawstwa: dawstwo partnerskie oraz dawstwo inne niż partnerskie.

Dawstwo partnerskie występuje w sytuacji, gdy w procedurze medycznie wspomaganej prokreacji u biorczyni, która pozostaje z dawcą w związku małżeńskim lub we wspólnym pożyciu, wykorzystywane są komórki rozrodcze męskie (plemniki) pochodzące od tego mężczyzny. Komórki rozrodcze żeńskie (oocyty) w tego rodzaju dawstwie, pochodzą od tej kobiety.

Dawstwo inne niż partnerskie występuje w sytuacji, gdy komórki rozrodcze (plemniki, oocyty, oba rodzaje komórek) lub transferowany zarodek pochodzi od dawcy/ dawców anonimowych.

Przepis art. 30 ustawy o leczeniu niepłodności określa przesłanki, które muszą być spełnione, aby możliwe było pobranie komórek rozrodczych (plemniki, oocyty) w celu dawstwa innego niż partnerskie. Już pierwszy z warunków wskazuje, iż pobranie komórek następuje na rzecz anonimowej biorczyni. Z jednej strony dawca nie może wskazać osoby, osób którym przekazuje swoje komórki rozrodcze, a z drugiej biorcy (biorczyni i jej mąż, partner) nie mogą przyprowadzić swojego dawcy, dawczyni.

Obowiązująca ustawa o leczeniu niepłodności nie daje możliwości skorzystania z dawstwa ze wskazaniem, czy z dawstwa rodzinnego.